1. Przedmiotowy system oceniania

 

Ocena osiągnięć ucznia polega na rozpoznaniu stopnia opanowania przez niego wiadomości i umiejętności rozwiązywania zadań technicznych w stosunku do wymagań edukacyjnych wynikających z podstawy programowej. Ocenianie służy zatem do sprawdzenia skuteczności procesu dydaktycznego i ma na celu:

• informowanie ucznia o poziomie jego osiągnięć edukacyjnych i o postępach w tym zakresie,
• wspomaganie ucznia w samodzielnym planowaniu swojego rozwoju,
• motywowanie do dalszych postępów w nauce,
• dostarczanie rodzicom i nauczycielom informacji o trudnościach w nauce oraz specjalnych uzdolnieniach ucznia,
• umożliwienie nauczycielom doskonalenia organizacji i metod pracy dydaktyczno-wychowawczej.

 

Kryteria oceniania

 

Oceniając osiągnięcia, należy zwrócić uwagę na:

• rozumienie zjawisk technicznych,
• umiejętność wnioskowania,
• czytanie ze zrozumieniem instrukcji urządzeń i przykładów dokumentacji technicznej,
• czytanie rysunków złożeniowych i wykonawczych,
• umiejętność organizacji miejsca pracy,
• właściwe wykorzystanie materiałów, narzędzi i urządzeń technicznych,
• przestrzeganie zasad BHP,
• dokładność i staranność wykonywania zadań.

Ocenę osiągnięć ucznia można sformułować z wykorzystaniem zaproponowanych kryteriów odnoszących się do sześciostopniowej skali ocen.

• Stopień celujący otrzymuje uczeń, który pracuje systematycznie, wykonuje wszystkie zadania samodzielnie, a także starannie i poprawnie pod względem merytorycznym. Opanował wymaganą wiedzę i umiejętności, wykazuje się dużym zaangażowaniem na lekcji, a podczas wykonywania praktycznych zadań przestrzega zasad BHP, bezpiecznie posługuje się narzędziami i dba o właściwą organizację miejsca pracy.
• Stopień bardzo dobry przysługuje uczniowi, który pracuje systematycznie i z reguły samodzielnie oraz wykonuje zadania poprawnie pod względem merytorycznym. Ponadto odpowiednio organizuje swoje stanowisko pracy i zachowuje podstawowe zasady bezpieczeństwa.
• Stopień dobry uzyskuje uczeń, który na lekcjach korzysta z niewielkiej pomocy nauczyciela lub koleżanek i kolegów. W czasie wykonywania prac praktycznych właściwie dobiera narzędzia i utrzymuje porządek na swoim stanowisku.
• Stopień dostateczny przeznaczony jest dla ucznia, który pracuje systematycznie, ale podczas realizowania działań technicznych w dużej mierze korzysta z pomocy innych osób, a treści nauczania opanował na poziomie niższym niż dostateczny.
• Stopień dopuszczający otrzymuje uczeń, który z trudem wykonuje działania zaplanowane do zrealizowania podczas lekcji, ale podejmuje w tym kierunku starania. Na sprawdzianach osiąga wyniki poniżej oceny dostatecznej. Pracuje niesystematycznie, często jest nieprzygotowany do lekcji.
• Stopień niedostateczny uzyskuje uczeń, który nie zdobył wiadomości i umiejętności niezbędnych do dalszego kształcenia. W trakcie pracy na lekcji nie wykazuje zaangażowania, przeważnie jest nieprzygotowany do zajęć i lekceważy podstawowe obowiązki szkolne.

Oceniając osiągnięcia uczniów, poza wiedzą i umiejętnościami należy wziąć pod uwagę:

• aktywność podczas lekcji,
• zaangażowanie w wykonywane zadania,
• umiejętność pracy w grupie,
• obowiązkowość i systematyczność,
• udział w pracach na rzecz szkoły i ochrony środowiska naturalnego.

W wypadku techniki trzeba ponadto uwzględnić stosunek ucznia do wykonywania działań praktycznych. Istotne są też: pomysłowość konstrukcyjna, właściwy dobór materiałów, estetyka wykonania oraz przestrzeganie zasad bezpieczeństwa. Ocena powinna przede wszystkim odzwierciedlać indywidualne podejście ucznia do lekcji, jego motywację i zaangażowanie w pracę.

 

Metody sprawdzania osiągnięć

 

Ocena osiągnięć jest integralną częścią procesu nauczania. Najpełniejszy obraz wyników ucznia daje ocenianie systematyczne i oparte na różnorodnych sposobach weryfikowania wiedzy oraz umiejętności. W nauczaniu techniki oceniać można następujące formy pracy:

• test,
• sprawdzian,
• zadanie praktyczne,
• zadanie domowe,
• aktywność na lekcji,
• odpowiedź ustną,
• pracę pozalekcyjną (np. konkurs, projekt).

W ocenianiu szkolnym dąży się do spełnienia wymogów obiektywności poprzez jasność kryteriów i procedur oceny. Należy informować uczniów oraz rodziców (prawnych opiekunów) o zasadach oceniania i wymaganiach edukacyjnych wynikających z realizowanego programu nauczania, a także o sposobie sprawdzania osiągnięć młodych ludzi. Jawna i dobrze uzasadniona ocena jest bowiem dla ucznia źródłem informacji wspierających jego rozwój i może być zachętą do podejmowania działań technicznych.

Ocena uczniów ze SPE.

 

UCZEŃ Z ZESPOŁEM ASPERGERA

 Zespół Aspergera to najłagodniejsza forma autyzmu, całościowe zaburzenie rozwoju,

charakteryzujące się problemami w umiejętnościach społecznych i zainteresowaniach, przy czym od

autyzmu różni je przede wszystkim prawidłowy rozwój poznawczy oraz brak istotnego klinicznie

opóźnienia rozwoju mowy. Częściej dotyka chłopców niż dziewczęta.

Typowe cechy dla tego zespołu to:

- zaburzenia interakcji społecznych - wykazują mało zrozumienia dla reguł społecznych i nie mają

intuicyjnej wiedzy o tym, co jest społecznie do przyjęcia, brakuje im wyczucia, czego inni oczekują i jak inni odczuwają

- pomimo prawidłowego rozwoju mowy zauważa się problemy w prowadzeniu rozmowy, niezwykłym akcencie, intonacji i modulacji mowy

- zachowania powtarzalne, rutynowe – potrzeba dokończenia rozpoczętej czynności, nadmierna dbałość o szczegóły

- twarz pozbawiona mimiki, niewyrażająca stanów emocjonalnych

- zaburzenia koordynacji wzrokowo – ruchowej, zaburzona grafomotoryka, niezręczność ruchów

- nadwrażliwość na niektóre bodźce zmysłowe – głównie głośne dźwięki, nagły hałas

- zachowania agresywne, impulsywne, interpretowane jako „emocjonalne” lub „manipulacyjne”

- skrajne ( wysokie lub niskie) umiejętności czytania, pisania i liczenia.

Uczeń z zespołem Aspergera postępuje i reaguje inaczej niż pozostali uczniowie

Kryteria oceny dziecka z ZA nie powinny odbiegać od oceny jego zdrowych rówieśników. Należy bowiem pamiętać, że jego iloraz inteligencji jest w normie; zazwyczaj jest ono zdolne i utalentowane, głównie z przedmiotu lub przedmiotów, które go szczególnie interesują. Oczywiście nauczyciel powinien bazować na mocnych stronach ucznia, a rozwijać te słabsze, a także przez cały rok szkolny dbać o jego sferę emocjonalno-motywacyjną. Ocenę z zachowania powinien wystawiać, mając na uwadze specyfikę Zespołu Aspergera, czyli wiedzieć, że nie każde niegrzeczne, wręcz aroganckie  zachowanie jest przyczyną złego wychowania. Tak bowiem może zareagować każde dziecko z ZA, które znajdzie się w nowej dla siebie sytuacji lub nie zostało poinformowane, co będzie się dziać w danej chwili.

Ocenie nie podlega:

- graficzny aspekt pracy

- staranność wykonywanych prac ( przy ocenie prac plastycznych ważne jest zaangażowanie ucznia i

przygotowanie do ćwiczeń praktycznych - jego chęci, przygotowanie do zajęć w niezbędne pomoce,

zwracać większą uwagę na wysiłek włożony w wykonanie zadania, niż ostateczny efekt pracy)

Ocenie podlega:

- wkład pracy i zaangażowanie w naukę przedmiotu

- aktywność na lekcji

- częsta ocena za prace wykonane w domu (ich wykonanie wymaga od niego wiele wysiłku)

- praca klasowa dokończona w domu