1. Uczniowie z orzeczeniem o zespole Aspergera realizują tę samą podstawę programową, co ich rówieśnicy. Nauczyciel stosuje te same kryteria oceniania lecz dostosowuje wymagania edukacyjne (niezbędne do uzyskania poszczególnych śródrocznych i rocznych ocen klasyfikacyjnych z obowiązkowych i dodatkowych zajęć edukacyjnych, wynikających z realizowanego programu nauczania) do indywidualnych potrzeb psychofizycznych i edukacyjnych ucznia.

2. W przypadku ucznia z zespołem Aspergera nauczyciel skupia się na rozwijaniu sprawności

językowych i twórczych. Dostosowuje formy i metody pracy z zastosowaniem następujących

ułatwień:

- dzielenie materiału na mniejsze partie, wyznaczanie czasu na ich opanowanie, wydłużanie czasu na odpowiedź, przeczytanie lektury;

- odwoływanie się do znanych sytuacji z życia codziennego;

formułowanie pytań w formie zadań o prostej konstrukcji powołujących się na ilustrujące

przykłady;

- podchodzenie do ucznia w trakcie samodzielnej pracy w celu udzielania dodatkowej pomocy, wyjaśnień;

- zezwalanie na dokończenie w domu niektórych prac wykonywanych na lekcjach;

- przeprowadzanie dyktand indywidualnie w wolniejszym tempie lub zastosowanie dyktand z lukami;

- eksponowanie w treściach dydaktycznych, tych elementów które kształtują pozytywne cechy osobowości (wrażliwość, współczucie, prawdomówność, uczciwość, pracowitość, sumienność, kulturę osobistą);

- ukierunkowanie aktywności ucznia poprzez stworzenie mu warunków do rozwijania zainteresowań, wzmacniania samooceny, odpowiedzialności za własne zachowania;

- stosowanie systemu nagród;

- prowadzenie zajęć promujących zdrowy styl życia, umożliwiających zapoznanie się z efektywnymi sposobami radzenia sobie ze stresem i w sytuacjach trudnych;

- dostosowanie do indywidualnych potrzeb ucznia miejsca nauki i procesu nauczania;

- eliminowanie bodźców rozpraszających (wzrokowych, słuchowych);

- przedstawianie nowych pojęć lub materiału abstrakcyjnego w sposób możliwie najbardziej

konkretny;

- zwracanie się do dziecka bezpośrednio po imieniu, powtarzanie poleceń, sprawdzanie stopnia zrozumienia polecenia, czekanie aż rozpocznie pracę;

- używanie krótkich zdań i podawanie jasnych instrukcji;

- zachęcanie ucznia, by w razie potrzeby prosił o powtórzenie polecenia;

- uwzględnianie deficytów w zakresie rozumienia niedosłownych wypowiedzi, ironii, metafor, słów i wyrażeń wieloznacznych, a także pojęć abstrakcyjnych, wyjaśnianie ich za pomocą obrazów albo przeciwieństw np. przyjaźń - wrogość;

- używanie prostego i jednoznacznego języka, unikanie ironii, dowcipów, przenośni, idiomów;

- w związku z trudnościami w prawidłowym odczytaniu przez ucznia sygnałów pozawerbalnych, każdy wyraz twarzy i gest powinien być poparty informacją słowną;

- unikanie bodźców rozpraszających ucznia;

- wykorzystywanie zainteresowań ucznia;

- wspomaganie rozwoju umiejętności komunikacyjnych (słownictwo, rozumienie);

- wdrażanie i oczekiwanie od ucznia przestrzegania zasad panujących w szkole.

3. Ocena zachowania i postępów w nauce powinna być obiektywna i sprawiedliwa, co zmobilizuje ucznia do efektywnej pracy intelektualnej i praktycznej. Powinna oddzielać obszary, w których trudności wynikają ze specyficznych trudności wynikających z zaburzenia. W ocenie tej należy brać pod uwagę cząstkowe efekty pracy ucznia w tym zaangażowanie podczas nauczania zdalnego.

Należy okazać uczniowi wsparcie, pomoc i specjalistyczną opiekę.