Temat lekcji

i główne treści nauczania

Liczba godzin na realizację

Cele lekcji

Praca eksperymentalno-badawcza

Uwagi

Dział I. ODDZIAŁYWANIA

1,2.Fizyka jako nauka przyrodnicza. Informacje dotyczące naucza­nia fizyki.

• pracownia fizyczna

• przepisy BHP i regulamin pracowni fizycznej

• fizyka

• procesy fizyczne, zjawisko fizyczne

• obserwacja

• doświadczenie (eksperyment)

• analiza danych

• ciało fizyczne a substancja

• wielkości fizyczne i ich pomiar

• Układ SI

• niepewność pomiarowa

2

Uczeń:

• stosuje zasady bezpieczeństwa obowiązujące w pracowni fizycznej,

• akceptuje wymagania i sposób oceniania stosowany przez nauczyciela,

• klasyfikuje fizykę jako naukę przyrodniczą,

• podaje przykłady powiązań fizyki z życiem codziennym,

• odróżnia pojęcia: ciało fizyczne i substancja,

• wyodrębnia zjawiska fizyczne z kontekstu,

• odróżnia zjawisko fizyczne i proces fizyczny oraz podaje odpowiednie przykłady,

• wyraża wielkości fizyczne w odpowiadających im jednostkach,

• dokonuje prostego pomiaru (np. długości, czasu) i podaje wynik w Układzie SI,

• szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku pomiaru długości,

• wykonuje schematyczny rysunek obrazujący pomiar długości, • zapisuje wynik pomiaru w tabeli,

• posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej,

• zapisuje wynik pomiaru jako przybliżony ( z dokładnością do 2-3 cyfr znaczących).

I. Zapoznanie z zasadami BHP.

2. Zapoznanie z systemem oceniania.

3. Dyskusja na temat miejsca fizyki wśród nauk przyrodniczych i jej związku z życiem codziennym.

4. Pokaz podstawowego wyposażenia pracowni fizycznej.

5. Pokaz ilustracji np. z Internetu przedstawiających laboratoria i przyrządy fizyków.

6. Zapoznanie z Układem SI – podr. str. 157.

7. Ćwiczenia uczniowskie (proste pomiary, np. długości, czasu).

Temat lekcji i główne treści nauczania

Liczba godzin na realizację

Cele lekcji

Praca eksperymentalno - badawcza

Uwagi

3.Rodzaje i skutki oddziaływań.

Wzajemność oddziaływań.

• rodzaje oddziaływań

• skutki oddziaływań

• wzajemność oddziaływań

I

• wymienia rodzaje oddziaływań i przykłady oddziaływań zachodzących w otoczeniu człowieka,

• bada i opisuje różne rodzaje oddziaływań,

• wskazuje przykłady, które potwierdzają, że oddziaływania są wzajemne,

• wymienia skutki oddziaływań,

• przewiduje skutki niektórych oddziaływań,

• przedstawia przykłady skutków oddziaływań w życiu codziennym,

• określa siłę jako miarę oddziaływań,

• rozpoznaje różne rodzaje sił w sytuacjach praktycznych,

I. Obserwowanie różnych rodzajów oddziaływań i ich klasyfikacja - podr. dośw. 2. 

2. Rozpoznawanie skutków oddziaływań w życiu codziennym.

3. Obserwowanie wzajemności oddziaływań – podr. dośw. 3. 

4. Pokaz skutków oddziaływań (pokaz doświadczenia, filmu, programu komputerowego itp.).

4.Siła i jej cechy.

• siła

• cechy siły

• wektor

• wielkość skalarna

• siłomierz

I

• planuje doświadczenie związane z badaniami cech sił i wybiera właściwe narzędzia pomiaru,

• wymienia cechy siły,

• podaje, czym się różni wielkość fizyczna wektorowa od skalarnej (liczbowej) i wymienia przykłady tych wielkości fizycznych,

• dokonuje pomiaru siły za pomocą siłomierza i podaje wynik w jednostce Układu SI,

• przedstawia graficznie siłę (rysuje wektor siły),

• bada zależności wskazania siłomierza (wartości siły) od liczby obciążników,

• zapisuje dane w formie tabeli,

• sporządza wykres zależności wartości siły grawitacji działającej na zawieszone na sprężynie obciążniki od ich liczby na podstawie wyników pomiarów zapisanych w tabeli (oznaczenie wielkości i skali na osiach),

• rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie wykresu zależności wartości siły grawitacji działającej na zawieszone na sprężynie obciążniki od ich liczby oraz posługuje się proporcjonalnością prostą,

I. Obserwowanie skutku działania siły – podr. dośw. 4. 2.Wyróżnianie cechy siły na podstawie obserwacji – podr. dośw. 5. 

3.Wyznaczanie wartości siły – podr. dośw. 6. 

4.Sporządzanie wykresu zależności wartości siły od liczby obciążników na podstawie podr. dośw. 6. (np. wykorzystując komputer).

5.^RSkonstruowanie i wyskalowanie siłomierza – zeszyt ćwiczeń str. 19 (zadanie doświadczalne.)

• szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku pomiaru siły grawitacji działającej na zawieszone na sprężynie obciążniki,

• podaje przykład prostej proporcjonalności (np. rozszerzanie i skracanie ułamka),

• ^Rwykonuje prosty siłomierz,

• posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej,

• zapisuje wynik pomiaru jako przybliżony (z dokładnością do 2-3 liczb znaczących).

5.Siła wypadkowa i równoważąca.

• siła wypadkowa

• siły równoważące się

I

• podaje cechy sił równoważących się,

• wyznacza wartości sił równoważących się za pomocą siłomierza oraz opisuje przebieg i wynik doświadczenia,

• przedstawia graficznie siły równoważące się,

• podaje przykłady sił równoważących się z życia codziennego,

• określa cechy siły wypadkowej,

• podaje przykłady sił wypadkowych z życia codziennego,

• dokonuje (graficznie) składania sił działających wzdłuż tej samej prostej,

• odróżnia siły wypadkową i równoważącą.

I. Obserwowanie równoważenia się sił –- podr. dośw. 7. 

2. Wyznaczanie wypadkowej (składanie) sił działających wzdłuż tej samej prostej –- podr. przykłady str. 27, zbiór zadań.

6.Podsumowanie wiadomości o oddziaływaniach.

I

I. Ćwiczenia uczniowskie (podręcznik, zeszyt ćwiczeń, prezentacje uczniowskie, doświadczenia).

7.Sprawdzian wiadomości.

Temat lekcji i główne treści nauczania

Liczba godzin na realizację

Cele lekcji

Praca eksperymentalno-badawcza

Uwagi

Dział II. WŁAŚCIWOŚCI I BUDOWA MATERII (9 godzin lekcyjnych)

8.Trzy stany skupienia substancji. Budowa materii.

• stan skupienia substancji

• atom

• cząsteczka

• dyfuzja

• ^Rruchy Browna

I

Uczeń:

• podaje, że substancja może występować w trzech stanach skupienia,

• podaje przykłady ciał stałych, cieczy, gazów,

• podaje przykłady świadczące o cząsteczkowej budowie materii,

• wymienia podstawowe założenia teorii kinetyczno-cząsteczkowej budowy materii,

• opisuje i demonstruje zjawisko rozpuszczania,

• wyjaśnia zjawisko zmiany objętości cieczy w wyniku mieszania się, opierając się na doświadczeniu modelowym,

• wyjaśnia, na czym polega zjawisko dyfuzji,

• podaje przykłady zjawiska dyfuzji w przyrodzie i w życiu codziennym,

• demonstruje zjawisko dyfuzji w cieczach i gazach,

• opisuje zjawisko dyfuzji w ciałach stałych,

• ^Rwyjaśnia, na czym polegają ruchy Browna.

I. Obserwacja mieszania się cieczy - podr. dośw. 8. 

2. Doświadczenie modelowe wyjaśniające zjawisko mieszania się cieczy -podr. dośw. 9. 

3. Powstawanie roztworów – podr. dośw. I0.

4.Zjawisko dyfuzji w cieczach i gazach – podr. dośw. II., I2., I3. 5.^ROpis doświadczenia obrazującego ruchy Browna – podr. str. 40, prezentacja uczniowska.

Temat lekcji i główne treści nauczania

Liczba godzin na realizację

Cele lekcji

Praca eksperymentalno-badawcza

Uwagi

9.Oddziaływania międzycząsteczkowe.

• spójność

• przyleganie

• rodzaje menisków

• zjawisko napięcia powierzchnio­wego na przykładzie wody

I

• przeprowadza doświadczenie i wyciąga wnioski z otrzymanych wyników,

• wyodrębnia zjawisko z kontekstu,

• podaje, że istnieją oddziaływania międzycząsteczkowe,

• wyjaśnia, czym różnią się siły spójności od sił przylegania,

• wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady zjawisk opisywanych za pomocą oddziaływań międzycząsteczkowych (sił spójności i przylegania),

• wyjaśnia „kształt" kropli wody,

• opisuje powstawanie menisku,

• wymienia, jakie są rodzaje menisków,

• na podstawie widocznego menisku danej cieczy w cienkiej rurce określa, czy większe są siły przylegania czy siły spójności,

• opisuje zjawisko napięcia powierzchniowego na wybranym przykładzie,

• posługuje się pojęciem: napięcie powierzchniowe,

• projektuje i wykonuje doświadczenie potwierdzające istnienie napięcia powierzchniowego wody,

• opisuje znaczenie występowania napięcia powierzchniowego wody w przyrodzie,

• wymienia, jakie czynniki obniżają napięcie powierzchniowe wody,

• informuje, jakie znaczenie w życiu człowieka ma zmniejszenie napięcia powierzchniowego wody.

I. Obserwacja skutków działania sił spójności i przylegania – podr. dośw. I4.

2. Demonstracja menisków: wklęsłego – podr. dośw. I5. 3.Wykazanie istnienia napięcia powierzchniowego wody – podr. dośw. I6., I7.

4. Pokaz napięcia powierzchniowego w przyrodzie – analiza zdjęć z podręcznika

5. Obserwacja powierzchni wody w naczyniu – zeszyt ćwiczeń str. 35. (zadanie doświadczalne)

Temat lekcji i główne treści nauczania

Liczba godzin na realizację

Cele lekcji

Praca eksperymentalno-badawcza

Uwagi

10,11.Właściwości ciał stałych, cieczy i gazów. Kryształy.

• przewodnik cieplny

• przewodnik elektryczny

• izolator cieplny

• izolator elektryczny

• powierzchnia swobodna cieczy

• elektrolity

• kryształy

• monokryształy

• polikryształy

• ciała bezpostaciowe

2

• wymienia, jakie właściwości mają substancje znajdujące się w stałym stanie skupienia,

• podaje przykłady ciał plastycznych, sprężystych, kruchych,

• wyjaśnia, że podział na ciała sprężyste, plastyczne i kruche jest podzia­łem nieostrym,

• projektuje i wykonuje doświadczenia wykazujące właściwości ciał stałych,

• wymienia właściwości cieczy,

• posługuje się pojęciami: powierzchnia swobodna cieczy, elektrolity,

• projektuje i wykonuje doświadczenia potwierdzające właściwości cieczy,

• wymienia, jakie właściwości wykazują substancje znajdujące się w gazowym stanie skupienia,

• porównuje właściwości ciał stałych, cieczy i gazów,

• rozróżnia na podstawie właściwości, w jakim stanie skupienia znajduje się substancja,

• wyjaśnia, jak zbudowane są kryształy,

• opisuje różnice w budowie ciał krystalicznych i ciał bezpostaciowych,

• wyjaśnia, czym różni się monokryształ od polikryształu.

I. Obserwacja i opis właściwości ciał stałych (kształt, twardość, spręży­stość, plastyczność, kruchość, przewodnictwo cieplne i elektryczne) – podr. dośw. I8., I9., 20., 2I.

2.Obserwacja powierzchni swobodnej cieczy – podr. dośw. 22.

3. Badanie i opis właściwości cieczy (ściśliwość, przewodnictwo cieplne i elektryczne) – podr. dośw. 23., 24., 25.

4. Badanie i opis właściwości gazów – podr. dośw. 26., 27., 28., 29.

5. Obserwacja ciał o budowie krystalicznej – podr. dośw. 30.

6. Hodowanie kryształu – zeszyt ćwiczeń str. I0, 44 (zadanie doświadczalne).

12.Masa i ciężar

• masa i jej jednostka

• ciężar ciała

• schemat rozwiązywania zadań

I

• posługuje się pojęciem: masa ciała,

• wyraża masę w jednostce Układu SI,

• wykonuje działania na jednostkach masy (zamiana jednostek),

• planuje doświadczenie związane z wyznaczaniem masy ciała za pomocą wagi laboratoryjnej,

• szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku wyznaczania masy danego ciała za pomocą szalkowej wagi laboratoryjnej,

• przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki: mikro-, mili-, kilo-, mega-), przelicza jednostki masy i ciężaru,

• wyznacza masę ciała za pomocą wagi laboratoryjnej,

• wymienia rodzaje wag,

I. Wyznaczanie masy ciała za pomocą wagi laboratoryjnej – podr. dośw. 3I.

2. Schemat rozwiązywania zadań rachunkowych – podr. str. 69.

3. Obliczanie ciężaru ciała – podr. przykład str. 69, zbiór zadań.

• posługuje się pojęciem niepewności pomiarowej,

• zapisuje wynik pomiaru masy i obliczenia siły ciężkości (z dokładnością do 2–3 cyfr znaczących),

• rozróżnia pojęcia: masa, ciężar ciała,

• stosuje schemat rozwiązywania zadań, rozróżniając dane i szukane,

• rozwiązuje zadania obliczeniowe z zastosowaniem wzoru na ciężar.

13,14.Gęstość ciał.

• gęstość i jej jednostka w ukła­dzie SI

2

• posługuje się pojęciem gęstości ciała,

• wyraża gęstość w jednostce Układu SI,

• wykonuje działania na jednostkach gęstości (zamiana jednostek),

• wyjaśnia, dlaczego ciała zbudowane z różnych substancji mają różną gęstość,

• wyznacza objętość dowolnego ciała za pomocą cylindra miarowego,

• planuje doświadczenie związane z wyznaczaniem gęstości ciała stałych i cieczy; mierzy: długość, masę, objętość cieczy,

• wyznacza gęstość substancji, z jakiej wykonano przedmiot w kształcie prostopadłościanu, walca lub kuli za pomocą wagi i linijki,

• rozwiązuje zadania, stosując do obliczeń związek między masą, gęstością i objętością ciał,

• posługuje się tabelami wielkości fizycznych w celu odszukania gęstości substancji.

I .Wykazanie, że ciała zbudowane z różnych substancji różnią się gęstością – podr. dośw. 32.

2.Wyznaczanie gęstości substancji, z jakiej wykonano przedmiot w kształcie prostopadłościanu, walca lub kuli za pomocą wagi i linijki – podr. dośw. 33. (obowiązkowe doświadczenie uczniowskie).

3. Wyznaczanie gęstości dowolnego ciała stałego i cieczy – podr. dośw. 35., 36., 37.

4. Przykłady rozwiązanych zadań z wykorzystaniem wzorów na gęstość oraz tabel gęstości – podr. str. 77, zbiór zadań.

15.Podsumowanie wiadomości o właściwościach i budowie materii.

I

I. Ćwiczenia uczniowskie (podręcznik, zeszyt ćwiczeń, zbiór zadań)

16.Sprawdzian wiadomości.

I

Temat lekcji i główne treści nauczania

Liczba godzin na realizację

Cele lekcji

Praca eksperymentalno-badawcza.

Uwagi

Dział III. ELEMENTY HYDROSTATYKI I AEROSTATYKI (7 godzin lekcyjnych)

17. Siła nacisku na podłoże. Parcie a ciśnienie.

• parcie

• ciśnienie

• paskal

I

Uczeń:

• wskazuje przykłady z życia codziennego obrazujące działanie siły nacisku,

• określa, co to jest parcie (siła nacisku),

• wyjaśnia, dlaczego jednostką parcia jest niuton,

• wyjaśnia pojęcie ciśnienia, wskazując przykłady z życia codziennego,

• bada, od czego zależy ciśnienie,

• wyraża ciśnienie w jednostce Układu SI,

• rozróżnia parcie i ciśnienie,

• planuje i przeprowadza doświadczenie w celu wyznaczenia parcia i ciśnienia,

• wykonuje schematyczny rysunek obrazujący układ doświadczalny,

• rozwiązuje zadania z zastosowaniem zależności między ciśnieniem, parciem a polem powierzchni, rozróżnia dane i szukane.

I. Obserwacja skutków siły nacisku – podr. dośw. 37., dośw. 38.

2.Analiza rozwiązanego zadania rachunkowego z zastosowaniem wzoru na ciśnienie – podr. str. 89.

3. Wyznaczanie siły nacisku – zeszyt ćwiczeń str. 65 (zadanie doświadczalne).

18,19.Ciśnienie hydrostatyczne i ciśnienie atmosferyczne. Prawo Pascala.

• ciśnienie hydrostatyczne

• ciśnienie atmosferyczne

• naczynia połączone

• prawo Pascala

2

• posługuje się pojęciem ciśnienia hydrostatycznego i atmosferycznego,

• wykazuje doświadczalnie istnienie ciśnienia hydrostatycznego i atmosfe­rycznego,

• bada od czego zależy ciśnienie hydrostatyczne,

• opisuje znaczenie ciśnienia w przyrodzie i w życiu codziennym,

• wymienia nazwy przyrządów służących do pomiaru ciśnienia,

• szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku i ocenia na tej podstawie wartości obliczanych wielkości fizycznych,

• posługuje się pojęciem ciśnienia,

• wskazuje w otaczającej rzeczywistości przykłady zjawisk opisywanych za pomocą praw i zależności dotyczących ciśnienia hydrostatycznego i atmosferycznego,

• wykonuje doświadczenie demonstrujące zasadę naczyń połączonych,

• wyjaśnia, dlaczego poziom cieczy w naczyniach połączonych jest jednakowy,

• wskazuje przykłady zastosowania naczyń połączonych,

• projektuje i wykonuje model naczyń połączonych,

• demonstruje doświadczenie obrazujące, że ciśnienie wywierane z zewnątrz jest przekazywane w gazach i cieczach jednakowo we wszystkich kierunkach,

• analizuje wynik doświadczenia i formułuje prawo Pascala,

• przeprowadza doświadczenie potwierdzające słuszność prawa Pascala,

• ^Rprojektuje i wykonuje model urządzenia, w którym wykorzystano zjawisko ciśnienia atmosferycznego lub hydrostatycznego,

• rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem wzoru na ciśnienie hydrostatyczne,

• przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki: mili-, centy-, hekto-, kilo-, mega-),

• rozróżnia wielkości dane i szukane,

• posługuje się informacjami pochodzącymi z analizy przeczytanych tekstów (w tym popularnonaukowych) dotyczących ciśnienia hydrosta­tycznego i atmosferycznego.

I. Badanie zależności ciśnienia hydrostatycznego od wysokości słupa i gęstości cieczy – podr. dośw. 39., 40.

2. Przedstawienie rozwiązanego zadania rachunkowego z zastosowaniem wzoru na ciśnienie hydrostatyczne – podr. str. 93., zbiór zadań.

3. Obserwacja poziomu cieczy w naczyniach połączonych – podr. dośw. 4I.

4. ^RObserwacja poziomu cieczy niemieszających się w u-rurce – dośw. 42.

5. Demonstracja prawa Pascala dla cieczy i gazów – podr. dośw. 43., 44.

6. Obserwacja skutków ciśnienia atmosferycznego – zeszyt ćwiczeń str. 72, 73 (zadanie doświadczalne).

Temat lekcji i główne treści nauczania

Liczba godzin na realizację

Cele lekcji

Praca eksperymentalno-badawcza

Uwagi

20, 21.Prawo Archimedesa.

• siła wyporu

• prawo Archimedesa

2

• wskazuje przykłady występowania siły wyporu w życiu codziennym,

• wykazuje doświadczalnie, od czego zależy siła wyporu,

• ilustruje graficznie siłę wyporu,

• wymienia cechy siły wyporu,

• dokonuje pomiaru siły wyporu za pomocą siłomierza (dla ciała wykona­nego z jednorodnej substancji o gęstości większej od gęstości wody),

• formułuje treść prawa Archimedesa dla cieczy i gazów,

• przedstawia graficznie wszystkie siły działające na ciało, które pływa w cieczy, tkwi w niej zanurzone lub tonie,

I .Wykonanie pomiaru siły wyporu za pomocą siłomierza (dla ciała wykonanego z jednorodnej substancji o gęstości większej od gęstości wody) – podr. dośw. 45.

(obowiązkowe doświadczenie uczniowskie).

2. Badanie, od czego zależy siła wyporu – podr. dośw. 46., 47., 48.

3. Przedstawienie rozwiązanego zadania z zastosowaniem wzoru na siłę wyporu –- podr. str. I I I.

4. Badanie warunków pływania ciał – podr. dośw. 49., 50., 52., 53.

5.Wykazanie, że prawo Archimedesa jest prawdziwe dla gazów – podr. dośw. 5I.

• podaje warunki pływania ciał,

• bada doświadczalnie warunki pływania ciał,

• wyjaśnia warunki pływania ciał na podstawie prawa Archimedesa,

• opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doświadczenia (związane­go z badaniem siły wyporu i pływaniem ciał),

• opisuje praktyczne wykorzystanie prawa Archimedesa w życiu człowieka,

• rozwiązuje zadania rachunkowe opierając się na prawie Archimedesa,

• przelicza wielokrotności i podwielokrotności (przedrostki: mili-, centy-, hekto-, kilo-, mega-),

• przelicza jednostki długości, objętości, siły i ciśnienia,

• rozróżnia wielkości dane i szukane,

• ^Rprojektuje i wykonuje urządzenie pływające.

6. Demonstracja zastosowania prawa Archimedesa (zasada działania areometru) – podr. dośw. 54.

7. Obserwacja skutków działania siły wyporu – zeszyt ćwiczeń str. 80 (zadanie doświadczalne).

22.Podsumowanie wiadomości o hydrostatyce i aerostatyce.

I

I. Ćwiczenia uczniowskie (podręcznik, zeszyt ćwiczeń, zbiór zadań).

23.Sprawdzian wiadomości

I

Temat lekcji i główne treści nauczania

Liczba godzin na realizację

Cele lekcji

Praca eksperymentalno-badawcza

Uwagi

Dział IV. KINEMATYKA (I0 godzin lekcyjnych)

24.Badanie i obserwacja ruchu.

• ruch • względność ruchu

• układ odniesienia

• tor ruchu

• droga

• przemieszczenie (przesunięcie)

I

Uczeń:

• wskazuje przykłady ciał będących w ruchu na podstawie obserwacji życia codziennego,

• wyjaśnia, na czym polega ruch ciała,

• wyjaśnia, na czym polega względność ruchów,

• podaje przykłady układów odniesienia,

• projektuje i analizuje doświadczenie obrazujące względność ruchu,

• wyjaśnia na przykładach, kiedy ciało jest w spoczynku a kiedy w ruchu względem ciał przyjętych za układy odniesienia,

• podaje przykłady względności ruchu we Wszechświecie,

• wymienia elementy ruchu,

• wyjaśnia różnicę między drogą a przemieszczeniem,

• określa cechy przemieszczenia,

• wyznacza drogę, dokonując kilkakrotnego pomiaru, oblicza średnią i podaje wynik do dwóch cyfr znaczących,

• podaje, jaka jest jednostka drogi w Układzie SI.

1. Obserwacja względności ruchu – podr. dośw. 55.

2. Określanie elementów ruchu (doświadczenie w terenie) – podr. dośw. 56.

3. Analiza przykładów: 1. – podr. str. 128, 2. –- podr. str. 129.

4. Omówienie względności ruchu .

5. Pomiar położenia w czasie – zeszyt ćwiczeń str. 92 (zadanie doświadczalne).

25,26.Badanie ruchu jednostajnego prostoliniowego.

•ruch jednostajny prostoliniowy

• prędkość

2

• odróżnia ruch prostoliniowy od ruchu krzywoliniowego,

• podaje przykłady ruchów: prostoliniowego i krzywoliniowego,

• wyjaśnia, jaki ruch nazywany jest jednostajnym prostoliniowym,

• projektuje i wykonuje doświadczenie związane z wyznaczaniem prędkości ruchu pęcherzyka powietrza w zamkniętej rurce wypełnionej wodą,

• zapisuje wyniki pomiaru w tabeli,

• opisuje przebieg i wynik przeprowadzonego doświadczenia,

• wyjaśnia, dlaczego prędkość w ruchu jednostajnym ma wartość stałą,

1. Obserwacja ruchu jednostajnego prostoliniowego, pomiar drogi i czasu – podr. dośw. 57.

2.Sporządzanie wykresów: zależności prędkości i drogi od czasu na podstawie pomiarów –- podr. str. 133.

3. Przedstawienie rozwiązanych zadań rachunkowych z zastosowaniem wzoru na drogę – podr. str. 1 35-1 36, zbiór zadań.

4. Wyznaczanie prędkości biegu i marszu – zeszyt ćwiczeń str. 99 (obowiązkowe doświadczenie uczniowskie).

• oblicza wartość prędkości, posługując się pojęciem niepewności pomiarowej, zapisuje wynik jako przybliżony z dokładnością do 2–3 cyfr znaczących,

• podaje jednostkę prędkości w układzie SI,

• przelicza jednostki prędkości (przelicza wielokrotności i podwielokrotności),

• sporządza wykres zależności prędkości od czasu na podstawie obliczeń i odczytuje dane z tego wykresu,

• wyjaśnia, że w ruchu jednostajnym prostoliniowym droga jest wprost proporcjonalna do czasu,

• sporządza wykres zależności drogi od czasu dla ruchu jednostajnego prostoliniowego (na podstawie wyników pomiaru) i odczytuje dane z tego wykresu,

• rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie danych liczbowych lub na podstawie wykresu oraz posługuje się proporcjonalnością prostą,

• sporządza wykresy zależności drogi i prędkości od czasu: na podstawie danych (np. na podstawie tabeli) oznacza wielkości i skalę na osiach,

• podaje przykłady ruchu jednostajnego,

• rozwiązuje zadania z zastosowaniem zależności między drogą, prędkością i czasem w ruchu jednostajnym.

27,28.Badanie ruchu niejednostajnego prostoliniowego.

• ruch niejednostajny

• prędkość chwilowa

• prędkość średnia

2

• posługuje się pojęciem ruchu niejednostajnego prostoliniowego,

• podaje przykłady ruchu niejednostajnego prostoliniowego,

• rozróżnia pojęcia: prędkość chwilowa, prędkość średnia,

• wyznacza prędkość średnią przemieszczania się na podstawie pomiaru drogi i czasu (posługując się pojęciem niepewności pomiarowej),

• szacuje rząd wielkości spodziewanego wyniku wyznaczania prędkości przemieszczania się.

I .Analiza przykładu przedstawiającego ruch niejednostajny - podr. str. I38., zbiór zadań.

2. Obliczanie prędkości średniej – podr. przykład str. I 38.

Temat lekcji i główne treści nauczania

Liczba godzin na realizację

Cele lekcji

Praca eksperymentalno-badawcza

Uwagi

29,30,31.Ruch prostoliniowy jednostajnie przyspieszony.

• ruch jednostajnie przyspieszony

• przyspieszenie

3

• planuje i demonstruje doświadczenie związane z badaniem ruchu kulki swobodnie staczającej się po metalowych prętach - mierzy czas, długość,

• bada ruch jednostajnie przyspieszony i zapisuje dane w formie tabeli,

• szacuje na podstawie pomiarów drogi przebyte w kolejnych sekundach ruchu,

• sporządza wykres zależności drogi od czasu na podstawie danych z tabeli,

• wyjaśnia, jaki ruch nazywa się jednostajnie przyspieszonym,

• posługuje się wzorem: ,

• stosuje pojęcie przyspieszenia,

• sporządza wykres prędkości od czasu,

• rozpoznaje proporcjonalność prostą na podstawie danych liczbowych lub na podstawie wykresu,

• zauważa, że przyspieszenie w ruchu jednostajnie

przyspieszonym jest wielkością stałą,

• stosuje jednostkę przyspieszenia w układzie SI,

• przelicza jednostki przyspieszenia,

• podaje przykłady ruchu prostoliniowego jednostajnie przyspieszonego,

• projektuje i przeprowadza doświadczenie wykazujące zależność drogi, prędkości i przyspieszenia od czasu w ruchu jednostajnie przyspieszonym,

• rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem wzorów:

• rozróżnia wielkości dane i szukane.

I .Analiza przykładu przedstawiającego ruch niejednostajny - podr. str. I38.

2. Obliczanie prędkości średniej – podr. przykład str. I 38, zbiór zadań.

Temat lekcji i główne treści nauczania

Liczba godzin na realizację

Cele lekcji

Praca eksperymentalno-badawcza

Uwagi

32.Analiza ruchu jednostajnego prostoliniowego i jednostajnie przyspieszonego prostolinio­wego.

I

• wskazuje podobieństwa i różnice w ruchach: jednostajnym i jednostajnie przyspieszonym prostoliniowym,

• rozwiązuje zadania rachunkowe z zastosowaniem wzorów określają­cych zależność drogi, prędkości, przyspieszenia od czasu dla ruchu jednostajnego i prostoliniowego jednostajnie przyspieszonego,

• rozróżnia wielkości dane i szukane,

• analizuje wykresy zależności drogi, prędkości, przyspieszenia od czasu dla ruchów niejednostajnych.

I .Zebranie i uporządkowanie wiadomości o ruchu jednostajnym i jednostajnie przyspieszonym prostoliniowym – podr. str. I48.

2. Analiza rozwiązanego zadania rachunkowego – podr. str. I48.

3. Rozwiązywanie zadań – zbiór zadań i zeszyt ćwiczeń.

33.Podsumowanie wiadomości kinematyki.

I

I. Ćwiczenia uczniowskie (podręcznik, zeszyt ćwiczeń, zbiór zadań).

34.Sprawdzian wiadomości.

I