Fonoholizm – problem patologicznego używania smartfona – realnie istnieje i stanowi poważne zagrożenie dla życia i zdrowia. Dotyczy ono nie tylko dzieci i młodzieży, ale również dorosłych, urodzonych pod koniec XX wieku.

Dzień Dziecka zorganizowany w naszej szkole stał się dobrą okazją do przypomnienia dzieciom, a także zgromadzonym licznie rodzicom, że ten problem nie jest nam obojętny. „ Pokolenie sieci”, „ pokolenie szklanych ekranów” to tylko niektóre określenia współczesnego pokolenia. To osoby poruszające się między światem realnym i wirtualnym, w którym zaspokajają swoje dziecięce i młodzieńcze potrzeby, spędzają czas wolny, poszukują akceptacji i budują poczucie przynależności. Jednakże zbytnie zanurzenie w świat cyfrowy, bez odpowiedniego udziału bezpośrednich relacji twarzą w twarz, może przyczynić się do nadużywania Internetu i cyfrowych urządzeń mobilnych. To prowadzić może do społecznej izolacji oraz zaniedbywania różnych form aktywności społecznej, nauki, aktywnego wypoczynku, higieny osobistej oraz zdrowia.

Z tej racji uczniowie klasy VII zrzeszeni w Szkolnym Kole Caritas, pod kierunkiem opiekuna p. Małgorzaty Łasochy, w humorystyczny, ale czytelny sposób ukazali dobę z życia współczesnego człowieka, w przedstawieniu „Dziwna choroba”. Wprowadzeniem do tematu była „ Piosenka o straconym czasie”:

 

W czasach gdy podwórko całym światem było,

a o Internecie nawet się nie śniło,

dzieci zamiast w domu grać na komputerze,

biegały za piłką, śmigały na rowerze!

Nie tak bardzo dawno i nie tak daleko

bawiliśmy się w berka, w dwa ognie, w chowanego!

A dzisiaj godzinami i całymi dniami

siedzimy całkiem sami przed monitorami!

Lepiej mieć jednego w realu przyjaciela!

Niż setki znajomych na Facebooku zbierać!

 

Zdiagnozowane zaburzenia snu, lęki, apatia, wady postawy, bóle kręgosłupa, stres, kłopoty ze wzrokiem i ze słuchem, to tylko niektóre skutki fonoholizmu. Zarówno dzieci i dorośli w rodzinie zostali poddani takiej samej terapii. Lekarstwem na wiele dolegliwości okazała się aktywność fizyczna. Ruch na świeżym powietrzu bez względu na porę roku przyniósł oczekiwane rezultaty. Podsumowaniem scenariusza była piosenka „ Świat realny”:

 

Wiem, telefon fajna sprawa.

To nauka i zabawa, tylko powiedz czy przypadkiem

czasu on ci zbyt nie kradnie?

W gry się można łatwo wkręcić

no i dziurę mieć w pamięci.

Słońce już się gdzieś schowało,

a na wszystko czasu mało!

Świat realny jest genialny!

Odłóż swój telefon zatem!

Otwórz oczy, wyjdź na spacer!

No i zachwyć się tym światem!

 

Mamy nadzieję, że nasza społeczność szkolna w porę podejmie radykalne zmiany swoich przyzwyczajeń i ruch na świeżym powietrzu będzie nieodłącznym elementem każdego dnia. Wierzymy, że rodzice także dadzą dobry przykład swoim dzieciom i pomogą im uporać się z problemem.

Opiekun SKC: Małgorzata Łasocha